Momentito

17 Ιουν 2007

Εχω πει στο φεγγάρι να σου χαμογελά

Έχω ιδέες, μα δεν είναι αρκετές
Έχω και νύχτες, όμως είναι μισές
Χωρίς εσένα
Έχω τον πόνο μου, μα ποιός να νοιαστεί
Όλοι μου λέν, σε λίγο θα ξεχαστεί
Μα είναι ψέμα

Κι έτσι φεύγω κι εγώ κάθε νύχτα στο φεγγάρι
Έτσι βλέπω τη γή και τον πόνο μου μακριά
Αν κοιτάξεις ψηλά ο ύπνος πριν σε πάρει
Έχω πει στο φεγγάρι να σου χαμογελά



Έχω γνωστούς, όμως φίλο κανένα
Έχω φιλιά όμως πάνε χαμένα
Χωρίς εσένα
Έχω αλήθειες, μα ο κόσμος τρομάζει
Τα όνειρά μου πάντα θέλει ν' αλλάζει
Που 'ναι κρυμμένα

Κι έτσι φεύγω κι εγώ κάθε νύχτα στο φεγγάρι
Έτσι βλέπω τη γή και τον πόνο μου μακριά
Αν κοιτάξεις ψηλά ο ύπνος πριν σε πάρει
Έχω πει στο φεγγάρι να σου χαμογελά

Έχω μια ελπίδα, την κρατάω στα σκοτάδια
Έχω δυό μάτια που μου φαίνονται άδεια
Χωρίς εσένα
Έχω έναν χάρτη στην ψυχή μου απλώσει
Μα τα σημεία που με είχαν λυτρώσει
Είναι σβησμένα

10/02/06


Photo 1 : www.eyrolles-serveur.com/concours_astrophoto/...
http://www.indyprops.com/pp-goonmap1.jpg

11 Ιουν 2007

Όλα αλλάζουν




Κι αν σκοτεινιάζει γύρω μου
εσύ υπάρχεις κάπου
εσύ προστάζεις το πρωί να ξημερώσει
βγάζεις τα βέλη απ' τις καρδιές
βέλη θανάτου
μόνη τους είσαι συντροφιά
σαν το σκοτάδι απλώσει

Τι κι αν δεν είσαι μυθική
μια απ' τις Μοίρες
όλες τις μοίρες της ζωής, μπορείς να ορίσεις
στέμμα να βάλεις στις ζωές
και με πορφύρες
φτωχούς, ζητιάνους και τρελλούς
όλους να ντύσεις

Σου στέλνω ένα μου φιλί, σε αχτίδα περασμένο
αφού τον ήλιο, δεν μπορώ να σου χαρίσω
η αγάπη άργησε πολύ, μα εγώ θα περιμένω
και πάλι θα ονειρευτώ, τα φώτα σαν θα σβήσω

είσαι η μόνη που μπορεί
να με πλανέψει
δάκρυα του πόνου, ότι είναι απο χαρά
παλιά σημάδια όταν λες
πως θα γιατρέψει
κάποια που θα ΄ρθει να με βρεί
στο πουθενά

Μέσα μου μπαίνεις και δειλά
δειλά φωλιάζεις
κι έχεις μαζί σου, μια λιακάδα αγκαλιά
τις Ερινύες μου κοιτάς
και τις τρομάζεις
σε λεν ελπίδα, μα εγώ σε λέω
Χαρά

Σου στέλνω ένα μου φιλί, σε αχτίδα περασμένο
αφού τον ήλιο, δεν μπορώ να σου χαρίσω
η αγάπη άργησε πολύ, μα εγώ θα περιμένω
και πάλι θα ονειρευτώ, τα φώτα σαν θα σβήσω




03/02/06

Αν δεν είναι γραμμή αυτό που φαίνεται στον ορίζοντα, είναι η ελπίδα μου που ξεκουράζεται.


Photo 1:Robert B Hole Jr. - Hope
Photo 2:Gustav Klimt - Hope

5 Ιουν 2007

Ήσουν;



Αυτοί που τη μνήμη σου σκύλεψαν, δεν έχουν αίμα, νερό κυλάει μέσα τους.
Ξεπλένει τις βρώμικες σκέψεις τους – παρωδία ζωής – σε Ασιατικό κουκλοθέατρο. Καταβροχθίζουν το είναι, το ήταν, το θα είναι των μόνων και των λησμονημένων ακέφαλων σωμάτων.

Ω πόσο γλυκός ο πόνος είναι όταν δεν του αντιστέκεσαι.
Πόσο μαύρη η μελαγχολία, όταν οι λάμπες βαμμένες είναι μαύρες.
Ανταρτοπόλεμος, στεγασμένος σε εκκλησίες, πλατείες, παγκάκια.

Σε μπαρ ξεχασμένα απ΄ την ανάμνηση που σερβίρουν, σε επιμελώς βρώμικα ποτήρια λήθη.

Ερωτήσεις χωρίς ερωτηματικά, χωρίς λέξεις, μόνο με βλέμματα που διαρηγνύουν το κενό. Αυτό ήταν η ζωή σου.

Ερωτήσεις χωρίς ερωτηματικά.

Έρωτας με την ιδέα του έρωτα.

Ελπίδα χωρίς αιτία ύπαρξης...

Η μόνη φορά που το ρίσκο σου γδύθηκε και μπήκε κάτω απ΄ τα σκεπάσματα,
έτσι όπως γεννήθηκε, τρέμοντας μήπως και του αφήσουν σημάδι,
η μόνη φορά,

ήταν τότε που σε φίλησα στο στόμα.


Photo: THE SHADOW THEATER OF ANAPHORIA

1 Ιουν 2007

Για την Αμαλία

Μην πάρεις φακελάκι - Μην δώσεις φακελάκι



«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.
Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.
Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)


Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.


Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").



ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ


Videos - YouTube

Μια ιστορία θα σας πω
Με άλλα λόγια
Εξαιτίας σου..Γιατρέ μου!
This one is for Amalia (English Version)