Momentito

22 Σεπ 2007

Παραμύθια




Πάντα τις νύχτες θα τρομάζουν τα παιδιά
Θα περιμένουν παραμύθι, να τους πουν
Και κάτω απ΄τα σεντόνια τα λευκά
Παρέα με μια φωνή, να κοιμηθούν



Πρόσεξε, πρόσεξε
Το παραμύθι, όμορφο να ΄ναι

Να ΄χει νεράιδες και ιππότες
Να ΄χει το γάτο, με τις μπότες
Κι ωραίες κοιμωμένες, που μ' ένα φιλί ξυπνάνε

Οι άγριοι δράκοι να πεθαίνουνε στο τέλος
Οι μάγισσες να φεύγουνε μακρυά
Κι ένα χρυσό να βρίσκει βέλος
Τα τέρατα στη μαύρη τους καρδιά

Πρόσεξε, πρόσεξε
Το παραμύθι, όμορφο να ΄ναι...

Όνειρα όμορφα, να βλέπουν τα παιδιά
Με μαγικό χαλί, να φεύγουν, να πετάνε
Να σκαρφαλώνουνε, στου Τζάκ τη φασολιά
Άσπρα χαλίκια, μες στο δάσος να σκορπάνε



Πρόσεξε, πρόσεξε
Το παραμύθι, όμορφο να ΄ναι


Να μην τους πείς για τη ζωή
Τις νύχτες τα παιδιά τρομάζουν
Στ' αθώα μάτια τους κουρνιάζουν
Τα παραμύθια που τους λες και μια ζωή τα κουβαλάνε

11/03/06




Για την Πηγή

19 Σεπ 2007

Της βροχής και της φωτιάς



Θα σπείρω στους ορίζοντες, μάτια μενεξεδιά
Να βρέξει έρωτα παντού, τα μάτια σου να βρέξει
Για να θερίσω στους αγρούς, δάκρυα, δάκρυα, δάκρυα
Και το πηγάδι της καρδιάς, ποτέ να μην στερέψει

Απο χιλιάδες μέλισσες, θα κλέψω το κεντρί
Να το φοράς στα χείλη σου, να με φιλήσεις πόνο
Όταν τελειώνει το φιλί, κυψέλη φυλακή
Να μου ταϊζεις την ψυχή, μέλι θυμάρι μόνο

Σαν χαϊδεύουν τα χέρια μου, τριαντάφυλλα
Εσένα χαϊδεύουν, εσένα γυρεύουν
Όταν τρυπάν τ΄αγκάθια τους, τα δάχτυλα
Εσύ με ματώνεις, εσύ με ματώνεις

Θα κρύψω τις Απόκριες, τις μάσκες που φοράς
Και πρόσωπα αλλάζεις και με κομματιάζεις
Σε λεύκωμα θα βάλω, τους χορούς σου της φωτιάς
Χορεύεις και μοιάζεις, με όνειρο μοιάζεις

Σε πεταλούδας τα φτερά, θα βλέπω τις ζωές μας
Χρωματιστές να έρχονται, ν΄αγγίζονται, να στέκονται
Για λίγο να ξεφεύγουνε, απόχες οι ενοχές μας
Στα φώτα μας να καίγονται, στα δίχτυα μας να μπλέκονται

Σαν χαϊδεύουν τα χέρια μου, φωτιά
Εσένα χαϊδεύουν, εσένα χαϊδεύουν
Καίγονται, στάχτη γίνονται ξανά
Καθώς σε γυρεύουν, εσένα γυρεύουν




03/03/06

Ο κυκλώνας μας βρήκε ξυστά
μα στ' αυτιά μας ακόμα βουίζει
απ' τη σκόνη τα μάτια τυφλά
και δε βλέπουμε πια
ποιος σφυρίζει κλεφτά
τι τελειώνει τι αρχίζει