Momentito

19 Σεπ 2007

Της βροχής και της φωτιάς



Θα σπείρω στους ορίζοντες, μάτια μενεξεδιά
Να βρέξει έρωτα παντού, τα μάτια σου να βρέξει
Για να θερίσω στους αγρούς, δάκρυα, δάκρυα, δάκρυα
Και το πηγάδι της καρδιάς, ποτέ να μην στερέψει

Απο χιλιάδες μέλισσες, θα κλέψω το κεντρί
Να το φοράς στα χείλη σου, να με φιλήσεις πόνο
Όταν τελειώνει το φιλί, κυψέλη φυλακή
Να μου ταϊζεις την ψυχή, μέλι θυμάρι μόνο

Σαν χαϊδεύουν τα χέρια μου, τριαντάφυλλα
Εσένα χαϊδεύουν, εσένα γυρεύουν
Όταν τρυπάν τ΄αγκάθια τους, τα δάχτυλα
Εσύ με ματώνεις, εσύ με ματώνεις

Θα κρύψω τις Απόκριες, τις μάσκες που φοράς
Και πρόσωπα αλλάζεις και με κομματιάζεις
Σε λεύκωμα θα βάλω, τους χορούς σου της φωτιάς
Χορεύεις και μοιάζεις, με όνειρο μοιάζεις

Σε πεταλούδας τα φτερά, θα βλέπω τις ζωές μας
Χρωματιστές να έρχονται, ν΄αγγίζονται, να στέκονται
Για λίγο να ξεφεύγουνε, απόχες οι ενοχές μας
Στα φώτα μας να καίγονται, στα δίχτυα μας να μπλέκονται

Σαν χαϊδεύουν τα χέρια μου, φωτιά
Εσένα χαϊδεύουν, εσένα χαϊδεύουν
Καίγονται, στάχτη γίνονται ξανά
Καθώς σε γυρεύουν, εσένα γυρεύουν




03/03/06

Ο κυκλώνας μας βρήκε ξυστά
μα στ' αυτιά μας ακόμα βουίζει
απ' τη σκόνη τα μάτια τυφλά
και δε βλέπουμε πια
ποιος σφυρίζει κλεφτά
τι τελειώνει τι αρχίζει

5 σχόλια:

το αερικό είπε...

"Τι τελειώνει τι αρχίζει" μη ρωτάς
Κόντρα βάδιζε και σφύρα.
Κάποιος δε μπορεί, θα σε ακούσει.
Κι αν τυχόν είναι και "δικός σου",καλύτερα.
Κι αν δεν είναι, ακόμα καλύτερα!

Ανώνυμος είπε...

Αναγεννήσου! Ότι τελείωσε, τελείωσε. Αποδέξου το και πάλι από την αρχή. Αυτό είναι ζωή.
Soul32

Negma είπε...

"Το καμμένο χώμα βγάζει
έτσι και πέσει μια βροχή
τα ωραιότερα λουλούδια
πού 'χω δει"




(Θυμάμαι μόνο ότι το έλεγε η Ζορμπαλά. Λυπάμαι και ντρέπομαι που δεν γνωρίζω τους υπόλοιπους συντελεστές. Δυστυχώς έφαγα όλα τα sites με στίχους και δεν το βρήκα. Δυστυχώς γιατί μπορεί να έχω μεταφέρει κάτι λάθος - και δεν το θέλω. Δυστυχώς και που δεν το συμπεριλαμβάνουν οι λίστες αυτών των sites... κρίμα τέτοιο τραγούδι...)

anthrakoryxos είπε...

@αερικό
Μαζί σου. Να μου φυσάς..

@soul
Κάτι παραπάνω θα ξέρεις

@negma
Μπορεί να ΄ναι κι έτσι.
Μακάρι..
Ευχαριστώ

JENY... αστεροτρόπιο είπε...

Σε μια ξεδοντιασμένη απόχη προσπαθεί ένα κύμα να εγκλωβίσει σάρκινη ύλη.
Στάχτη.

Ο κυκλώνας σου μου θύμησε το "Κάποτε σταματούνε οι φωνές", το οποίο εδώ και δυο-τρεις βδομάδες πηγαινοφέρνω σ΄ ένα χαρτί. Το έψαξα τώρα αλλά δεν το βρήκα. Μόλις το βρω θα στο αφιερώσω.

Negma, το τραγούδι είναι του Λάκη Παπαδόπουλου, δυστυχώς δεν θυμάμαι αν έχει γράψει και τους στίχους πέρα από τη μουσική. Το έχω σε cd όμως (το οποίο σήμερα ταξιδεύει και θα το συναντήσω σε κάνα μήνα οπότε θα σου στείλω και τους στίχους).
Παρότι αισιόδοξο έχω ρίξει πολλά δάκρυα μ' αυτό το τραγούδι.