Γράμμα στην απουσία (Μετά τον πόλεμο)
Καληνύχτα καρδιά μου, τη χλαίνη μου βγάζω
Το τουφέκι απ΄ τον ώμο και τις σφαίρες στοιβάζω
Στο τραπέζι που τότε, τα μαλλιά σου ακουμπούσες
Και στα χέρια μου το αίμα, με δάκρυα κοιτούσες
Τότε που έλαμπαν μόνο, με βροντές και με κρότο
Οι ζωές χτυπημένες απ΄ τον ίσκιο τον πρώτο
Μοιραζόταν παντού και γινόταν κομμάτια
Μοιραζόταν κι η θλίψη που είχες στα μάτια
Πως πονούσες δεν είδα, πιο πολύ κι απ΄ τον πόνο
Της ψυχής του στρατιώτη που τον άφηνε μόνο
Και σιωπούσες με θρήνο, όταν όλα τελειώναν
Κι έξω κόκκινα χιόνια, που βογγούσαν σαν λιώναν
Καληνύχτα καρδιά μου, το γράμμα μου αφήνω
Πάνω στ΄ άδειο τραπέζι και λέξη δεν σβήνω
Στο τραπέζι που τότε, τα μαλλιά σου ακουμπούσες
Και στα χέρια μου το αίμα, μόνο το αίμα κοιτούσες...
anthrakoryxos © 09-01-2007 @ 02:33