Momentito

18 Μαρ 2008

Οι άδειες μέρες


Σκιρτούν οι αισθήσεις
Βγάζουνε, μικρές φωνές, απόλαυσης
Κι ύστερα χάνονται, μην και τις αγαπήσεις
Στο δρόμο μιας ιδανικής, δικής τους κόλασης

Πονάει το σώμα
Υποφέρει, στερημένο απ' τις αισθήσεις
Τρέμει τ΄ αχείλι, φιλοδίψασε το στόμα
Δε φτάνει ο έρωτας, που ζεί σε παραισθήσεις

Άδειο χωριό, σωστό ρημάδι
Κορμί λειψό, δε νοιώθει χάδι
Που ΄ναι οι έρωτες, να το φυλάξουν
Καημοί και πόνοι, μην το προφτάσουν

Μόνος σαν είσαι
Μοναχός, θεούς κι ανθρώπους βρίζεις
Κράτα τον πόνο, τα μάτια κλείσε
Στην μοναξιά, συνήθως τ΄ όνειρο γκρεμίζεις

Κόμπος ν΄ αφήσει
Να μη γυρίσει, μακρυά, απ΄ τα δυό σου μάτια
Γλυκιά που είν΄ η προσμονή, κανένας μην τη σβύσει
Μήπως κολλήσουν κάποτε, τα χίλια σου κομμάτια

Άδειο χωριό, σ΄ άδειο κιτάπι
Ήταν γραφτό σου, να μένεις μόνος
Σου δώσαν οι έρωτες, ψωμί κι αλάτι
Ψωμί, αλάτι κι ύστερα ο πόνος


26-04-06

Photo: Meneksedia blog


Αγιοκέρι μου


Πως φωτίζεις μες στη νύχτα
Αγιοκέρι μου
Με τη φλόγα σου ζεσταίνεις
Το νυχτέρι μου

Γιατι καίς κι ας είσαι μόνο;
Αγιοκέρι μου
Χόρτασε η φλόγα πόνο
Πιασ΄ το χέρι μου

Κι αν καώ θα γιατρευτώ
Άγριο ταίρι μου
Μόνο θέλω λίγο φώς
Αγιοκέρι μου

Να ΄ταν ν΄ ανοίξεις τα φτερά
Περιστέρι μου
Λάμψη στη μαύρη μου ζωή
Αγιοκέρι μου

19-04-06

1 Μαρ 2008

Πυροφάνι


Στη σάπια βάρκα σου
Με χρώμα κόκκινο ζωγράφισες μια λέξη
''Ελπίδα'', τα γινάτια σου
Σάπια η βάρκα σου, πόσο ν΄ αντέξει

Φακός στο χέρι σου
Κάθε νύχτα ανάβει, τον βυθό φωτίζει
Λένε στα μέρη σου
Μες στο σκοτάδι, κράτα κάτι να γυαλίζει





Βγαίνεις πυροφάνι
Καρδιές ψαρεύεις
Τ΄ ανθρώπινο χαρμάνι
Γελάς μα το ζηλεύεις

Στη μαύρη σπηλιά σου
Με ξύλα βρεγμένα, θές φωτιά ν΄ ανάψεις
Βρεγμένη η αγκαλιά σου
Πάγος η καρδιά σου, τι μπορείς να κάψεις

Σανίδα να σπάσεις
Κόκκινα γράμματα ν΄ αρπάξουνε φωτιά
''Ελπίδα'' να κεράσεις
Τους μαύρους τοίχους, που κερνάνε μοναξιά






Βγήκαν πυροφάνι
Σκιές, φωτιές
Τ΄ ανθρώπινο χαρμάνι
Καίει μοναξιές



16-04-06