Αταξίδευτα
Άγκυρα ρίχνω σε ξένα λιμάνια
Παλιές αγάπες μου
Σας τρώει η ορφάνια
Είναι οι ναύτες μου σακατεμένοι
Κι οι καπετάνιοι μου
Σήμαδεμένοι
Το καράβι που φεύγει μου είπαν
Το βαφτίσαν παλιά νοσταλγία
Ψεύτες προφήτες
Και το πλήρωμα πάλι το βρήκαν
Μεθυσμένο σε κρύα πορνεία
Γλάροι αλήτες
Πανιά σηκώνω και μια παντιέρα
Κρύβει αλμύρα
Αύριο η μέρα 
Νωπές φουρτούνες θα μας ρημάξουν
Ποιοί μας θυμούνται
Ποιοί θα μας κλάψουν
Το καράβι πως φεύγει μου είπαν
Μα δεν τρέχω για να το προλάβω
Κι ότι θυμάμαι
Μαχαιριές που στο στήθος με βρήκαν
Που μου δώσανε να μεταλάβω
Όσα φοβάμαι
22-02-06
Τα έργα είναι όλα του Γιάννη Σταύρου
2 σχόλια:
Θα μας κλάψουν όσοι μας αγάπησαν με ανιδιοτέλεια. Χωρίς να ζητάνε. Άγια μεταλαβιά η μεταλαβιά του φόβου. Τον ξορκίζει.
Soul 32
@soul32
Μαζί σου εδώ.
Εκτός απ' τη μεταλαβιά.
Δεν είναι πάντα Άγιος ο φόβος.
Φοβάμαι να πιστέψω κάτι τέτοιο..
Δημοσίευση σχολίου