Μαύρο αηδόνι
Μαύρο περπάτησε και δεν σταμάτησε
Κι αργοπατώντας, τα φτερά, μισάνοιξε
Και με πλησίασε, παντού αγίασε
Με ένα τιτίβισμα, το νού ταλάνισε
Άγριο σκιάχτρο και μαύρο άστρο
Τόση ασχήμια, μα τραγούδι παραδείσου
Τα μάτια αν κλείσεις και τραγουδήσεις
Θα σύρουν άγγελοι, την βρώμικη φωνή σου
Πλάι μου εστάθη, θέλει να μάθει
Να γουλαντρίζει, τον κρυφό, παλιό μου πόνο
Με ταξιδεύει κι αργοσαλεύει
Στο άκουσμά του, τα χτισμένα όλα λυώνω
Μέριασε η μέρα, σωστή φοβέρα
Μαύρες φτερούγες, προς τη νύχτα θα τραβήξουν
Πούπουλα μένουν, αργοπεθαίνουν
Μες στην παλάμη μου, τραγούδια να θυμίσουν
Μαύρο αηδόνι, δεν πιάνουν σκόνη
Οι τόποι εκείνοι, που βαφτίζονται αμαρτίες
Μόνο πετάνε κι αργοπατάνε
Και τραγουδάν τις πιο κρυφές επιθυμίες
29-03-06
Photo: Two Children are Threatened by a Nightingale. (1924)
Oil on wood with wood construction by Max Ernst
3 σχόλια:
Μαύρο χρώμα, το χρώμα του κάρβουνου, το χρώμα του μόλυβδου, το χρώμα της αυστηρότητος, το χρώμα ενός μπερδεμένου μυαλού, το χρώμα του Κρόνου. Το ξόρκισες Ανθρακωρύχε με την τελευταία στροφή. Μου άρεσε πολύ.
Soul32
Κι εγώ , στην τελευταία στροφή θέλω να μείνω ...
Οι τόποι της μνήμης , που δεν σκονίζονται και δεν ... χορταριάζουν ποτέ , είναι οι ... αμαρτίες μας .... Συχνά , "γυρίζουμε" εκεί και περπατάμε πάνω τους και τις "χαϊδεύουμε" και τις ... αναμασάμε ...
Οι αμαρτίες μας , ... οι πιο αγαπημένει τόποι .... για να .... "επιστρέφεις" .
@soul 32
Επιστρέφει το μαύρο. Πάντα. Και τώρα που σου γράφω, πίσσα, σκοτάδι έξω..
@silia
Ό δολοφόνος επιστρέφει δεν λένε;
Έξη; Εθισμός; Αδυναμία;
Όλο κάπου εκεί τριγυρνάμε..
Συντονιζόμαστε silia μου..
Δημοσίευση σχολίου