Momentito

19 Ιαν 2008

Αντισταθείτε


Ακολουθώντας το παράδειγμα απόλυτα σύμφωνος πως η Ομορφιά είναι η μόνη που μπορεί να νικήσει την ασχήμια, ποτισμένος απο την δυσωδία των ημερών, αναρτώ τα παρακάτω ποιήματα ως πράξη αντίστασης, ως Ομορφιά απέναντι στην ασχήμια:


Μονόγραμμα ΙΙΙ

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Eπειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Nα μπαίνω σαν Πανσέληνος
Aπό παντού, για το μικρό το πόδι σου μέσ' στ' αχανή
σεντόνια
Nα μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη
Aποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω
Mέσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας
στοές
Yπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Aκουστά σ' έχουν τα κύματα
Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το "τί" και το "έ"
Tριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό
πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Tο βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά

Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Tα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά
που μεγαλώνει
Tο γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Eπειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το
εξαργυρώνει:

Tόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Tόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Tριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Kαμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα
Tόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Mέσ' στους τέσσερεις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Nα φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Nα μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι
Eπειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Eίναι νωρίς ακόμη μέσ' στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Nα μιλώ για σένα και για μένα.

Ελύτης Οδ.




Ωχρά σπειροχαίτη

Ηταν ωραία σύνολα τα επιστημονικά
βιβλία, οι αιματόχαρες εικόνες τους, η φίλη
που αμφίβολα κοιτάζοντας εγέλα μυστικά,
ωραίο κι ό,τι μας εδίναν τα φευγαλέα της χείλη...

Το μέτωπό μας έκρουσε τόσο απαλά, με τόση
επιμονή, που ανοίξαμε για να 'μπει σαν κυρία
η Τρέλα στο κεφάλι μας, έπειτα να κλειδώσει.
Τώρα η ζωή μας γίνεται ξένη, παλιά ιστορία.

Το λογικό, τα αισθήματα μάς είναι πολυτέλεια,
βάρος, και τα χαρίζουμε του κάθε συνετού.
Κρατούμε την παρόρμηση, τα παιδικά μας γέλια,
το ένστικτο ν' αφηνόμεθα στα χέρι του Θεού.

Μια κωμωδία η πλάση Του σαν είναι φρικαλέα,
Εκείνος, που έχει πάντοτε την πρόθεση καλή,
ευδόκησε στα μάτια μας να κατεβάσει αυλαία
-- ω, κωμωδία! -- το θάμπωμα, τ' όνειρο, την άχλυ.

...Κι ήταν ωραία ως σύνολο η αγορασμένη φίλη,
στο δείλι αυτό του μακρινού πέρα χειμώνος, όταν,
γελώντας αινιγματικά, μας έδινε τα χείλη
κι έβλεπε το ενδεχόμενο, την άβυσσο που ερχόταν.

Καρυωτάκης Κ.

Ακόμη

Ακόμη οι πόλεις τρώνε ήσυχα τα θύματά τους
Ακόμη τίποτα δεν πήρε φωτιά.

Ακόμη η δυστυχία δεν αποδείχτηκε τυχαίο γεγονός
Ακόμη είσαι ζωντανός και ανέπαφος.

Ακόμη χαίρεσαι μικρά διαλείμματα σιωπής
Ακόμη μεταφράζεις θορύβους σε μουσική.

Ακόμη έχεις ένα δωμάτιο να καταφεύγεις
Ακόμη βρίσκεις λέξεις και κρύβεσαι

Ακόμη δεν ήρθε η ώρα να πληρώσεις.

Καραβίτης Βασίλειος



Αφιερωμένο σε όσους αντιστέκονται δημιουργώντας ή προτιμώντας κάθε μορφή τέχνης απο την δυστυχώς συνήθως ''άτεχνη'' καθημερινότητα που για κάποιους λόγους, θέλουν να μας πείσουν ότι είναι ο μόνος τρόπος να ζούμε. Επιτέλους, ας κάνουμε κάτι. Η Ομορφιά είναι η μόνη που μπορεί να νικήσει την ασχήμια.
Πρόσκληση στους:


Αστεροτρόπιο
Χνούδι
Παπαρούνα
Brujita
Silia
Ερινύα
Μοναλίζα


Για να αναρτήσουν το δικό τους αγαπημένο ποιήμα και να προσκαλέσουν άλλους με την σειρά τους. Το ''παιχνίδι'' λέγεται ''Αντισταθείτε''. Η Ομορφιά απέναντι στην ασχήμια. Καιρός να γίνει κάτι.. Επιτέλους!

Art by Greg Spalenka

8 σχόλια:

Εαρινή Συμφωνία είπε...

Σπουδαία ποιήματα και θαυμάσια μουσική συνοδεία. Καλημέρα.

dyosmaraki είπε...

Πολύ ευαίσθητα ποιήματα και σπουδαίο το μήνυμα του παιχνιδιού περί ομορφιάς.
Αν και είμαι εκτός παιχνιδιού θα αφιέρωνα το τελευταίο post "ζωγραφίζοντας μια ιστορία - Η κόρη των Αθηνών" σε αυτόν τον συμβολικό αγώνα ενάντια στην ασχήμια.
Μπράβο πάντως για το μήνυμα που περνάτε

Ανώνυμος είπε...

εμενα δεν με προσκαλεσαι κανεις...αυτοπροσκαλουμαι ομως για να θυμισω σε ολους κατι παλιο κι αγαπημενο...μια ομορφια αντιστασιακη,παραλογη,παιδιαστικη....

anthrakoryxos είπε...

Και φυσικά δεν χρειάζεται πρόσκληση για κανέναν. Είναι πιστεύω και ένα στοίχημα που τέτοιου είδους ''παιχνίδια'' έχουν.
Αν δεν το έλεγα παιχνίδι, θα το έλεγα ευαισθητο-ποίηση.
Σας ευχαριστώ απο καρδιάς..

Ανώνυμος είπε...

Σ' ευχαριστώ που με σκέφτηκες

Ευτυχία είπε...

''...κι η Μοναλίζα διαβάζοντας το όνομά της στη λίστα ένιωσε περίεργα..ποτέ ξανά δεν είχε νιώσει έτσι.ένας ανθρακορύχος έμελλε να τη θυμηθεί...κι εκείνη ήταν αδύνατο να τον προδώσει, ακόμα κι αν καθυστερούσε λίγο την απάντησή της.''

anthrakoryxos είπε...

@silia
Απο τις πρώτες ήσουν. Και η επιλογή σου, υπέροχη..

@mona
:)
Σε καλό σου..Πως τα λές έτσι..
Ξεχνιέσαι εσύ βρε;
Εεεε;

anthrakoryxos είπε...

@dyosmaraki
Κάνουμε, καλά το λες. Το post σου υπέροχο..
@in the sky
Καλως ήρθες! Αντίσταση να ΄ναι. Και΄να ΄ναι καλή!
@εαρινή
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια και την ιδέα.
Μου αρέσει το nick σου. Πολύ..