Momentito

2 Φεβ 2008

Αφροδίτη




Αφροδίτη φοράς, ένα τζήν σου σκισμένο
Σ΄ επαρχίας σταθμό, περιμένεις το τραίνο
Γύρω η άνοιξη κλέβει, πράσινο των ματιών σου
Η ψυχή λιγοστεύει, σαν το χαμόγελο σου

Τα μαλλιά σου κυλάνε, πάνω σ΄ έρημους ώμους
Η φωνή σου σε ψάχνει, σε παλιούς άδειους δρόμους
Ξεγελάς τους ανθρώπους, μ΄ ένα ψεύτικο γέλιο
Και πετάς τις αλήθειες, σε ζητιάνων καπέλλο

Με την τσάντα στο πλάι, μόνιμα σε ταξίδι
Η αγκαλιά σου τσουλάει, χαλασμένο παιχνίδι
Πλησιάζεις τα εξήντα, όμορφα έζησες χρόνια
Στις αγάπες που φύγαν, το φιλί κι η συμπόνια

Αφροδίτη υπάρχεις, σ΄ όνειρα αγαπημένων
Στις παλιές σου αμαρτίες, κάποιων πόθων σβησμένων
Αφροδίτη στις ράγες, με το τζήν σου σκισμένο
Μες στα πράσινα μάτια, τώρα μόνο το τραίνο


05-04-06


Photo: Jupiterimages



4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

molis eida το ποστ σου...*ειδα το κομεντ και μπηκα να δω μηπως υπηρχε κατι καινουριο...φυσικα δεν με απογιητευσες...

"Η φωνή σου σε ψάχνει, σε παλιούς άδειους δρόμους"

απιστευτο το πως διαχωριζεις τα πραγματα..αλλο η φωνη,αλλο το εγω σου...ακομα κι αυτη σε αναζηταει...
το χεις νιωσει να ναι τα χερια,τα ποδια,τα ματια η φωνη τελειως αποκομμενα απο τον εαυτο σου...να σε βλεπεις,να σε ψαχνεις,να σε ακους σαν ξενος...

μαρεσε η αφροδιτη σου...

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι δυνατόν ....
Αυτό το ποίημα είναι γραμμένο για μένα ....Αφησε με να το πιστεύω αυτό ....
Αφού διαβάσεις το ποστ μου www.silia.wordpress.com/2008/01/31/ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ...ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ (αν δεν το έχεις κάνει ήδη) άκουσε την ... συνέχεια :
Ξανασυναντήθηκα από τότε που έφυγε , με τον Λευτέρη μετά από 20 (!) χρόνια στην Θεσσαλονίκη . Είχαμε δώσει ραντεβού στην Θεσσαλονίκη και ήρθε να με πάρει από τον .... σιδηροδρομικό σταθμό ... Κρατούσα μια .... μεγάλη τσάντα και φορούσα ένα μπλε κουστούμι ... Μόλις με είδε μου είπε το αμίμητο : "Απογοητεύτηκα .... περίμενα να σε δω με το τριμμένο σου τζην και να κρατάς μια κιθάρα .... Φαίνεται πως πέρασε πολύς καιρός ...."
Τα μάτια μου δεν είναι ακριβώς πράσινα .... αλλά το 2009 κλείνω τα 60 .....
Άφησέ με λοιπόν να πιστεύω ότι το έγραψες για μένα (ανάρτησες αυτό το ποστ σχεδόν συγχρόνως με εμένα όταν έγραψα το "ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ... ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ"
Όπως και να έχει , σε ευχαριστώ εκ των προτέρων .

anthrakoryxos είπε...

@in the sky
Ξέρω ακριβώς τι λες.
Άσε που μου δίνεις ''τροφή''.
Ταξίδια τα θεωρώ αυτά, αν με εννοείς.
Άλλωστε ποιος είναι μόνο αυτό που φαίνεται. Και ποιος δεν αλητεύει στην πρώτη ευκαιρία, μακριά απ΄ αυτό που ''είναι''. Ιδίως όταν οι φωνές μας, αποκτούν τάσεις ανεξαρτησίας.
Ευχαριστώ για το σχόλιο..

anthrakoryxos είπε...

@silia μου
Είναι χαρά μου πάντα να ''συναντιέμαι'' μαζί σου.Έχει συμβεί σε πολλά απ΄ τα post σου.
Μάλλον το ίδιο συνέβη κι εδώ.
Μυστήρια πράγματα και μεταφυσικά, που θα έλεγε και ο κύριος Χαρδαβέλας..
:)