Σε αλλοτινούς καιρούς

Σε φανταζόμουν σ΄αρχαίας πόλης τις μετώπες
Εκεί που κάποτε περνάγαν στρατιώτες
Περήφανοι, αντρειωμένοι ή νεκροί
Έτσι κι εσύ

Σ΄ ονειρευόμουν σ΄ αρχαία θέατρα να υψώνεις
Χέρια και τους Θεούς να χαμηλώνεις
Κραυγή απ΄ τα στήθια να χεις σκηνικό
Κραυγή κι εγώ

Ιέρεια που γεννήθηκες
Σε λάθος εποχή
Ζωή θα ζεις εδώ μισή
Σ΄ ενα χρησμό χωρίς δαφνόφυλλα
Γραμμένο σ΄ έναν τοίχο
Με σπρέυ, φυλακή, χρωματιστή

Απέριττη, λιτή και σκοτεινή μέσα στο φως σου
Θαρρείς φεγγάρι η λάμψη των ματιών σου
Με ταξιδεύει Αφροδίτη κι Αθηνά
Παντοτινά

Ταγμένη σε μια πόλη που ποτέ δε θα γνωρίσεις
Ως σου ΄πρεπε γλυκιά κυρά μου να φιλήσεις
Ψηλά σε πολεμίστρες το σταυρό
Που θα φορώ

Πριγκίπισσα ματώνεις
Σε λάθος εποχή
Ζωή θα ζείς εδώ μισή
Σε προφητεία φιλί που ανασταίνει
Γραμμένη σ΄ έναν κέδρο
Μ΄ έναν σουγιά, σε ξύλινο κορμί

20-05-06

Photo 2: Daily scene files

Το κρυφτό

Ιδανικό, θα πει κρυφτό
Με τον χαμένο σου εαυτό
Και μ' ότι δεν υπάρχει
Να θες να βρεις τον ουρανό
Απο της γης τα βάθη

Θα πει τον βράχο να τρυπάς
Να λες σε λίγο φτάνω
Κι όλο να μπαίνεις πιο βαθιά
Να ΄ν΄ όλα γύρω σκοτεινά
Να ΄ναι χαμένη η μάχη

Οι ζωές που γυρίσαν τα πέλαγα
Στη στεριά παραφρόνησαν
Μου το ΄πανε και γέλαγα
Το κύμα σαν μου γνώρισαν

Με το πανί, και τον καιρό
Τσιγάρο στρίβω μοναχό
Φυσάει και δεν ανάβει
Κι άγριο χορεύουνε χορό
Του καραβιού μου οι σκλάβοι

Σε φινιστρίνι ανοιχτό
Ορίζοντας γαλάζιος
Αν στη στεριά παραπατώ
Έχω παράθυρο ανοιχτό
Δεν με κρατάει κάβος

Οι ψυχές που γυρίσαν τα πέλαγα
Στη στεριά παραφρόνησαν
Μου το ΄πανε και γέλαγα
Το κύμα σαν μου γνώρισαν

02/05/06

Painting: kalafineart.com

Την ψυχή μου έχω κρύψει για τον πόλεμο

Τα χέρια σου ψαλίδια, μου κόβουν τα φτερά
Κι ύστερα με χαιδεύουνε, χαράζουν τρυφερά
Το όνομά σου στο ερείπιο κορμί μου
Αργά το κομματιάζουνε, να βρούνε την ψυχή μου

Μα εγώ την έχω κρύψει, σ΄ ένα σάλπισμα
Ενός αλήτη φουκαρά, μικρού ανέμου
Στης νιότης μου, τον βρήκα πρώτο άνθισμα
Θύμα σαν έπεσε παλιού ιερού πολέμου

Μην πείς το όνομά σου σε κανέναν
Ζητιάνευες και σου ΄δωσα μια ψυχή, σκεπάσου
Να τη φοράς όταν φυσάς, τα βράδυα τρελαμένα
Έρχεται πόλεμος ξανά, το ξέρω, ετοιμάσου

Υπνωτισμένος δαίμονας, ο έρωτας που φέρνεις
Μιλάει ακατάληπτα, μα τίποτα δε λέει
Σ΄ ένα και μόνο βήμα σου με σέρνεις
Και μαγεμένος δε ρωτώ, που χάνομαι τι φταίει

Διαβάζεις πάλι ποιήματα, που έγραφα παιδί
Η μοναξιά κατάματα, κάποτε με κοιτούσε
Ψάχνεις το ξέρω, αν μου ΄μεινε ψυχή
Σε γράμματα που μου ΄στειλε, κάποια που μ΄ αγαπούσε

Μα εγώ την έχω κρύψει, σ΄ ένα σάλπισμα
Ενός αλήτη φουκαρά, μικρού ανέμου
Στης νιότης μου, τον βρήκα πρώτο άνθισμα
Θύμα σαν έπεσε παλιού, ιερού πολέμου

Μην πείς το όνομά σου σε κανέναν
Ζητιάνευες και σου ΄δωσα μια ψυχή, σκεπάσου
Να την φοράς όταν φυσάς, τα βράδυα τρελαμένα
Έρχεται πόλεμος ξανά, το ξέρω, ετοιμάσου


27-04-06