Momentito

16 Απρ 2008

Το κρυφτό


Ιδανικό, θα πει κρυφτό
Με τον χαμένο σου εαυτό
Και μ' ότι δεν υπάρχει
Να θες να βρεις τον ουρανό
Απο της γης τα βάθη

Θα πει τον βράχο να τρυπάς
Να λες σε λίγο φτάνω
Κι όλο να μπαίνεις πιο βαθιά
Να ΄ν΄ όλα γύρω σκοτεινά
Να ΄ναι χαμένη η μάχη

Οι ζωές που γυρίσαν τα πέλαγα
Στη στεριά παραφρόνησαν
Μου το ΄πανε και γέλαγα
Το κύμα σαν μου γνώρισαν

Με το πανί, και τον καιρό
Τσιγάρο στρίβω μοναχό
Φυσάει και δεν ανάβει
Κι άγριο χορεύουνε χορό
Του καραβιού μου οι σκλάβοι

Σε φινιστρίνι ανοιχτό
Ορίζοντας γαλάζιος
Αν στη στεριά παραπατώ
Έχω παράθυρο ανοιχτό
Δεν με κρατάει κάβος

Οι ψυχές που γυρίσαν τα πέλαγα
Στη στεριά παραφρόνησαν
Μου το ΄πανε και γέλαγα
Το κύμα σαν μου γνώρισαν


02/05/06

Painting: kalafineart.com

10 σχόλια:

ξερω γω; είπε...

Ιδανικό θα πει σε στίχους να ζητάς
Ό,τι ο χρόνος άφησε από το μέσα σου
Να πέφτεις σε λόγια-λακούβες, να πονάς
Λίγο χώμα και νερό το στέμμα σου
Μα κουπιά να γίνονται τα χέρια σου
Για νέα ταξίαδια πεισματικά ν'αρχινάς...

Καλή συνέχεια στις ανασκαφές σου καλέ μου ανθρακωρύχε!

Φαίδρα Φις είπε...

Σκαρίμπα μου θύμισες μ'αυτό,
όμορφο!

σε φιλώ

Ευτυχία είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ευτυχία είπε...

κουράστηκα να σε ψάχνω...

καληνύχτα.

αντίο.

''γι΄ αυτό κρύψου να μη σε ξαναδώ, στο πάθος δεν μπορώ να αντισταθώ... στο λάθος δεν μπορώ να αντισταθώ...''

Ανώνυμος είπε...

μαρτυρία

Τελικά δεν είχες τίποτα να μαρτυρήσεις στη μάνα
του Ιούδα μόνο κάποιες γνωστές λέξεις πήρες να
ψελλίζεις : φιλί, προδοσία, αργύρια….30, 40, 50, 75
δεν ήξερες πόσα….
Άρχισες να αριθμείς σιωπηλά, όταν έφτασες στο 2008
παραιτήθηκες ελλείψει ακροατηρίου.
2008, μήπως αυτή ήταν η μαρτυρία;
«2008 ξεφωνίζοντες αριθμοί στο αυτί του κωφάλαλου
λέοντα » κροτάλισαν οι λέξεις, τρίγμοι και βουερές σιωπές..
Έσφιξες το πουγκί σου και απέδρασες, ριπές σε πολιορκούσαν
φτάνοντας στα σύνορα μάζεψες τις τρύπιες πεντάρες
των πλούσιων αρχόντων και το αγαλματίδιο του νεογνού
με τα κόκκινα μάτια.
Ήταν το ακλόνητο προανακριτικό σου υλικό
Δεν ήσουν πλέον αιχμάλωτος της χνούδινης παλάμης.Ήξερες

Negma είπε...

Οι ψυχές που γυρίσαν τα πέλαγα
Στη στεριά παραφρόνησαν
Μου το ΄πανε και γέλαγα
Το κύμα σαν μου γνώρισαν


Γι' αυτό λες να νιώθω στα όρια της παραφροσύνης;;;

Πρέπει να βρω ένα πέλαγα και να ξανοιχτώ, το συντομότερο...


Φίλε μου,

Ευχές από καρδιάς για όμορφες, χαρούμενες, αγαπησιάρικες γιορτινές μέρες!!!

Ανάσταση παντού!!!!!!!!!!!

Φιλιά πολλά!

anthrakoryxos είπε...

@Φυσαλιδούλα μου
Αυτά τα ταξίδια..
Χωρίς εισιτήριο..
Χωρίς προρισμό να ορίζουμε..
Αγκαλιές καλή μου!!!

@φαίδρα
Ψήλωσα δέκα πόντους
Άντε να μαζευτώ τώρα (χιχιχι)
Φιλιά!!!

@μόνα
Κρυμμένος είμαι.
Με βλέπεις πουθενά;;

@ανώνυμη ελένη
Να το ξαναεξετάσουμε..

@negma μου
Όσο πιο μακριά μπορείς...
Φιλιά ακριβά!!!

Νομίζω είπε...

Πέρσι τέτοιον καιρό ε;

Σαν τα τρεχούμενο νερά του Μάη κυλάει κι αυτό.

Έχω την αίσθηση όμως πως θα δω κάποια στιγμή ξανά αυτές τις στροφές κι εκείνη την φορά θα με σφιχταγγαλιάσουν.

Ανώνυμος είπε...

N΄απελπιζόμαστε λοιπόν με τα ιδανικά;
Ετούτοι οι στίχοι είναι σαν μια πέτρα που πέφτει στο νερό.
Στις δύο πρώτες στροφές παλεύεις με τον βράχο, και αμέσως μετά με το νερό.
Σα να θες να πεις κιόλας πως "οι ψυχές που γύρισαν το βράχο, στη θάλασσα παραφρόνησαν"
Το βλέπω μέρες τώρα αλλά δεν έβρισκα τι να γράψω.Σήμερα μου λύθηκε κάπως το χέρι.
Είναι πάντως καταπληκτικοί στίχοι.

anthrakoryxos είπε...

@νομίζω
Και πολύ καλά νομίζεις..
Τρέχει ο Μάης και έφυγε κι αυτός
Και οι στροφές, αυτές που φύγαν κι αυτές που θα 'ρθουν, άλλα ρούχα φοράνε και το πρόσωπό τους πιο κοντά μας, για να το βλέπουμε πιο καθαρά

@σολωμάντζαρε
Οι ρομαντικοί θα υπάρχουν πάντα..
Πέτρα και νερό
Τα γήινα
Όταν το έγραφα δεν το είχα σκεφτεί έτσι
Κι όμως, πόσο δίκιο έχεις
Δύσμοιρη, αιώνια πάλη
Για ότι ονομάζει καθένας μας ιδανικό
Και ναι, "οι ψυχές που γύρισαν το βράχο, στη θάλασσα παραφρόνησαν"
Το σχόλιο σου με πήγε κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα πιο πέρα
Ευχαριστώ