Momentito

14 Αυγ 2007

Μαύρα παπούτσια




Τελειώνουν τα παιχνίδια κάποια μέρα
Σε πάρκα και πλατείες, η σιωπή
Ένα παιδί μονάχο ακροβατεί
Κοπάνα απ΄του μυαλού μου τη Δευτέρα

Τελειώσαν τα παιχνίδια μας πατέρα
Κι ας ήσουν τα δικά μου τα φτερά
Θυμάμαι μόνο πια, καμμιά φορά
Ψηλά πως με πετούσες στον αέρα

Οι άγνωστοι, πια κύριο με φωνάζουν
Συχνά αναρωτιέμαι το γιατί
Τα μαύρα μου παπούτσια πως ταιριάζουν
Στο ψέμα αυτό που βάφτισα ζωή

Τελειώνουν κι οι ζωές και μόνο μένει
Ανάμνηση, ξερό κλαρί σπασμένο
Κερί που τρεμοσβήνει ξεχασμένο
Εικόνα απ΄το χρόνο σκουριασμένη

Μεγάλωσα κι εγώ όπως κι οι άλλοι
Βιαζόμουν να προλάβω άραγε τι
Και σ΄ όσα θα με έκαναν παιδί
Τα μάτια κλείνω και γυρίζω το κεφάλι

Οι άγνωστοι, πια κύριο με φωνάζουν
Συχνά αναρωτιέμαι το γιατί
Τα μαύρα μου παπούτσια πως ταιριάζουν
Στο ψέμα αυτό που βάφτισα ζωή

20-02-06



Painting 1: "Shoes" by Earl Robert Janack
2. Van Gogh's painting of the peasant shoes

6 σχόλια:

Ευτυχία είπε...

δεν ξέρω αν τώρα που μεγάλωσες φοράς μαύρα παπούτσια σαν τότε ή πετάς ακόμα στον αέρα...μην ξεχνάς όμως πότε πότε να κάνεις κοπάνα απ' του μυαλού σου τη Δεύτερα.


φιλικά, και πάντα με καλές προθέσεις.
Monaliza

Astrojoggi είπε...

Διαβαζα "Το Μη" ...υπεροχο!!!!!!!
και μπηκα στην σελιδα σου...
Βλεπω τα Μαυρα Παπουτσια
ξερεις ποσο μου αρεσει...
και απο κατω τον Νεραιδη!!!
Να'σαι καλα Κωστα και Χρονια Πολλα!
Κλεινω με τους στιχους σου...

Το κρύο σου χέρι, την καρδιά μου ακουμπάει
Αυτή που μου ‘λεγε πως όλα είναι δρόμος...

Ανώνυμος είπε...

Βάψε τα παπούτσια σου κόκκινα ...
Ξαναθυμήσου τον πατέρα σου κάτω από μια άλλη σκοπιά ....
Γίνε πατέρας και πέτα στον αέρα τον γιο σου ....
Γίνε ξανά παιδί ...
Άναψε καινούρια κεριά ...
Μην γυρνάς το κεφάλι όταν σε φωνάζουν "κύριε" ....
..................
Μα πάνω απ'όλα ...βάψε με άλλο χρώμα τα παπούτσια σου . Αν όχι κόκκινα , οτιδήποτε .... όχι όμως μαύρα .
-----------------
Η ζωή δεν ...μεγαλώνει μαζί μας .

Ανώνυμος είπε...

Τις αναμνήσεις μας τις κουβαλάμε μέσα μας. Η ζωή μας παπούτσια άσπρα και μαύρα. Δικά μας. Αλήθεια και ψέμα. Δικά μας. Κύριε ανθρακωρύχε ή σκέτο ανθρακωρύχε καληνύχτα σας.
Soul32

Ανώνυμος είπε...

Στόλισε τα μ' όλες τούτες τις αναμνήσεις, που χρώμμα ακτινοβολούν, και πάντα καλογυαλισμένα θα σε κάνουν να τα θωρρείς.

Μην ποτέ τις αποποιηθείς.

Καλώς σε βρίσκω.

anthrakoryxos είπε...

@monaliza
Οι προθέσεις γνωστές :) οι κοπάνε όλο και πιο δύσκολες :(

@astrojoggi
΄Ολα δρόμος γμτ!!

@silia
Κι όμως μια στιγμή μπορεί να κρατήσει όσο μια ζωή.
Ευχαριστώ για όλα..

@soul32
Όλα μέσα μας ναι.
Ακόμη κι όταν τα ξεφορτώνουμε σε κάποιον άλλον, για να νοιώσουμε καλύτερα.
Δεν είναι οι αναμνήσεις μας που ξεφορτώνουμε.
Τα είδωλά τους είναι.

@mist
Καλώς όρισες.
Τόσα χρόνια αυτό έκανα.
Γιατί κατελήξαν μαύρα;
Λέμε τώρα..