Φύσηξε
Στον αγέρα που θα ‘ρθει, θα μιλήσω για σένα
Να φυσήξει το χθές, ως την άκρη του κόσμου
Σ’ ετοιμόρροπα σπίτια και σε δάση καμμένα
Στον αγέρα που θα ‘ρθει, θα μιλήσω για σένα
Ξέχασα πως να ισορροπώ
Σκοινί τεντωμένο σε νύχτα καθάρια
Και πως να μάθω μόνος να πετώ
Πριν μοναξιές και σκοτεινιές
να γίνουνε ζευγάρια
Στον αγέρα που θα ‘ρθει θα μιλήσω για μένα
Μ’ έναν ψίθυρο μόνο και μετά θα με πάρει
Σε βουνά που απ’ τη γη, δείχνουν να ‘ναι σβησμένα
Για τον άσβεστο κύκλο που τον λέμε φεγγάρι
Ξέχασα πως να κρύβομαι
Αγέλαστος στίχος στης λήθης τ' αμπάρια
Και πως να μάθω πάλι να γελώ
Πριν μοναξιές και σκοτεινιές
να γίνουνε ζευγάρια
Ο αγέρας που θα ‘ρθει, χίλια θα ‘χει ταξίδια
Μες στον κόρφο κρυμμένα, θα ‘χει κι ένα για μένα
Εγώ θα ‘χω έναν χτύπο, λαβωμένης καρδιάς
Όταν φύγει ο αγέρας, θα μιλάει για μας
Στις απαντήσεις που έρχονται μ' ένα φύσημα..
3 σχόλια:
Θα κάτσω στην άκρη στο μπαλκόνι, στον αγέρα που θα'ρθει, να αφουκραστώ, να ψάξω να βρω τούτα τα λόγια, τα ταξίδια, τα τραγούδια, τα σκοτάδια και τις μοναξιές, μήπως με πάρει κι εμένα κοντά του, να με κρύψει στη δροσερή και διάφανη αγκαλιά του...
Άκου...ο αέρας τραγουδάει για 'σας κια αυτό να σου αρκεί...
Mπορώ να το ακούσω το τραγουδι. Κάθε στίχος ξυπνά μέσα μου μουσικές....
@ερινύτσα μου
Πότε τραγουδάει, πότε μας παίρνει και μας σηκώνει..
Να περνάς!
@christina
Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι..
Δημοσίευση σχολίου