Momentito

1 Νοε 2007

Ψηφίδες στο μαύρο


Κρατάω τα χνάρια σου
Μικρές, μικρές ψηφίδες
Από χαλίκι,τα ΄χω φτιάξει και πηλό
Χρωματισμένες, με του έρωτα γραφίδες
Και τ΄ απιθώνω, στον πιο μαύρο ουράνο

Φτιάχνω έναν ήλιο,
Απο βότσαλα κι ασήμι
Λίγο χρυσό, λίγο γυαλί χρωματιστό
Αχτίδες έχει, ότι άφησε η μνήμη
Και τον κολλάω, στον πιο μαύρο μου ουρανό

Ψηφιδωτό, κάνω τον έρωτα
Μήπως κρατήσει
Όπως ο θάνατος της Χίμαιρας, στην Όλυνθο
Όλο το μαύρο που με πνίγει
Να ξορκίσει
Νερό να φέρει, στου Σίκρι τον αμμόλιθο

Κρατάω τα χνάρια σου
Και θάλασσα μυρίζουν
Φτιάχνω φεγγάρι, απο υγρό λευκό κοχύλι
Και στις ψηφίδες μου, επάνω βηματίζουν
Πουλιά απ΄ όνυχα, που σε φιλούν στα χείλη

Λείπουν τ΄αστέρια
Μόνο μάρμαρο μου μένει
Μικρά κομμάτια, απο επιτύμβια γλυπτά
Ο ουρανός μου εδώ και χρόνια αργοπεθαίνει
Αντί για αστέρια, μια μαρμάρινη καρδιά

Photo 1: ''Σύνθεση'' του Ν. Μπεντίλα

24/03/06

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πανέμορφα θλιμμένο. Και αυτές οι εικόνες μιλούν.
Soul32

maya είπε...

υπέροχο. σκληρός πόνος έρωτα. άλλοι τον περιγράφουν πιο μαλακά. μου άρεσε που ήταν αλλοιώς.

χ

christina είπε...

Νομίζω ότι ο σκληρός πόνος του έρωτα έχει πια περάσει, έγινε χαλίκια, ψηφιδωτά...άμμος για γλυπτά...

Negma είπε...

"Ο ουρανός μου εδώ και χρόνια αργοπεθαίνει"

Εύχομαι σύντομα να βρεθεί το κατάλληλο φιλί της ζωής...

JENY... αστεροτρόπιο είπε...

Απ' το βουνό κατέβηκα
και τη ξερομαδάρα

να φέρω ένα αστέρι
με σύντροφο τ' αγρίμι...


Ψηφιδωτό κάνεις τον έρωτα
τεχνίτης σωστός να γίνεις να κρατήσει.
Στο εύχομαι από καρδιάς.
Και το μάρμαρο... γίνεται και μαρμαρόσκονη.
Φιλιά!

Χαρυβδιςς είπε...

!!!!!!!!!

Χαρυβδιςς είπε...

μπορω να το αναρτησω (αν τα καταφερω γιατι ειμαι ασχετη) στο blog moy?

anthrakoryxos είπε...

@Soul32
Ευχαριστώ για το πέρασμα.

@maya
Απ' όλα έχει ο έρωτας.
Και η σκληρότητά του πολλές φορές, γίνεται εθιστική.
Καλώς σε βρήκα!

@christina
Σκέψου ένα σπίτι, με καλυμμένους τους τοίχους του, απο τις εικόνες που ζήσαμε, έρωτα και μη..
Εκεί ζούμε ή περιφερόμαστε, ή το επισκεπτόμαστε κατά διαστήματα.
Ότι έχει περάσει, το θυμόμαστε.
Ότι δεν πέρασε ακόμη το ζούμε.
Ότι θα έρθει, αγωνιούμε γι' αυτό.
Κι ας μην το ξέρουμε..
Καλώς ήρθες!

@negma μου
Δεν είναι όλα πάντα προσωπικά (τουλάχιστον άμμεσα).
Μου αρέσει που έτσι τα λαμβάνεις όμως.

@Jenάκι
Να προσέχεις τους λύκους και τ' αδέσποτα.
Και τη μαρμαρόσκονη τι την κάνουμε; Ε;
Φιλιά!

@Χάρυβδις
Θα χαιρόμουν αν το έκανες.
Εκεί, μαζί μ' αυτήν την εικόνα, που τρομάζει.
Ευχαριστώ!