Momentito

22 Σεπ 2007

Παραμύθια




Πάντα τις νύχτες θα τρομάζουν τα παιδιά
Θα περιμένουν παραμύθι, να τους πουν
Και κάτω απ΄τα σεντόνια τα λευκά
Παρέα με μια φωνή, να κοιμηθούν



Πρόσεξε, πρόσεξε
Το παραμύθι, όμορφο να ΄ναι

Να ΄χει νεράιδες και ιππότες
Να ΄χει το γάτο, με τις μπότες
Κι ωραίες κοιμωμένες, που μ' ένα φιλί ξυπνάνε

Οι άγριοι δράκοι να πεθαίνουνε στο τέλος
Οι μάγισσες να φεύγουνε μακρυά
Κι ένα χρυσό να βρίσκει βέλος
Τα τέρατα στη μαύρη τους καρδιά

Πρόσεξε, πρόσεξε
Το παραμύθι, όμορφο να ΄ναι...

Όνειρα όμορφα, να βλέπουν τα παιδιά
Με μαγικό χαλί, να φεύγουν, να πετάνε
Να σκαρφαλώνουνε, στου Τζάκ τη φασολιά
Άσπρα χαλίκια, μες στο δάσος να σκορπάνε



Πρόσεξε, πρόσεξε
Το παραμύθι, όμορφο να ΄ναι


Να μην τους πείς για τη ζωή
Τις νύχτες τα παιδιά τρομάζουν
Στ' αθώα μάτια τους κουρνιάζουν
Τα παραμύθια που τους λες και μια ζωή τα κουβαλάνε

11/03/06




Για την Πηγή

12 σχόλια:

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος είπε...

ένα τραγούδι μου θύμισες που λέει: "τα βάσανα είναι για 'μας, ασ' τα παιδιά να ονειρεύονται"

κι ένα άλλο

"να ναι το όνειρο καλό απατηλό σς είναι.."

...καληνύχτα!

μπρουχίτα είπε...

αν και λες "οι μάγισσες να φεύγουνε μακρυά", εγώ ως αντιδραστικό στοιχείο, ήρθα ευθύς αμέσως αντί να φύγω.. :)

αγρίεψαν και γλύκαναν μαζί τα μάτια μου μόλις σε διάβασα.. τόσο πολύ μού άρεσαν τα παραμύθια..

..te beso mucho..

maya είπε...

τι τύχη νάρθω πρώτη φορά και να μιλάς για παραμύθια! είναι τόση η σκληρή πραγματικότητα και κρατάει πολλά χρόνια. με νύχια και με δόντια πρέπει να προστατεύουμε τα παιδιά απο αυτήν για το λίγο που έχουν πριν τους χτυπήσει κατακέφαλα...
γράφεις ωραία και ήμουν εδώ ώρα διαβάζοντας. και καλή μουσική. ευχαριστώ. θα ξανάρθω.
καλημέρα!
χ

Astrojoggi είπε...

Εχεις απολυτο δικιο Κωστα!!!
Να μην τους πείς για τη ζωή...
μονο που απο την εμπειρια μου , εχω μαθει οτι ειναι καλυτερα...
να μην σκοτωνεις τον δρακο...
αλλα να του ριχνεις πιπερι στην μυτη...χα!
οι ηρωες δραπετευουν οταν αρχιζει να φτερνιζεται μεσα σε μια κολαση φωτιας...
Νεραιδη εισαι απιστευτος!!!

ξερω γω; είπε...

Κι εμένα εκείνο το όμορφο νανούρισμα ήρθε και με χαιρέτησε καθώς διάβαζα...

Να'ναι τ'όνειρο καλό, απατηλό ας είναι..

Κι όχι μόνο για τα παιδιά, και για σας τους μεγάλους και για μένα που δε ξέρω ακόμα τι είμαι!Ένα μαγικό χαλί να φύγουμε, να πετάξουμε.Γιατι κι εμείς τρομάζουμε τις νύχτες, κι εμείς έχουμε αναγκη προσμονής ένος φιλιού ανάστασης, κι ας είναι όλα απατηλά...

Για σένα βέβαια δεν ανησυχώ...σε βλέπω φεύγεις και σκορπάς παραμύθια όπως οι νεράιδες τη νεραϊδόσκονή τους...

Πολλά είπα!
Να΄σαι καλά.

Paranoia είπε...

πολύ όμορφο...
είχα καιρό να περάσω
καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

Και να τους πεις να αγαπάνε τους ανθρώπους πέρα απ τα σύνορα, πέρα απ το χρώμα, πέρα από την ηλικία. Και να τους πεις να αγαπούν λουλούδια και την θάλασσα, βροχή και άνεμο. Και να τους πεις.....
Πάρα πολύ καλό το ποίημα σου.
Soul32

Ανώνυμος είπε...

Σαν ήμουνα μικρή , με τρόμαζαν τα παραμύθια ...πιο πολύ από ότι με τρόμαζε το σκοτάδι της νύχτας . Με τρόμαζε ότι ο λύκος έτρωγε τη γιαγιά κι ας ερχόταν μετά το λυτρωτικό τέλος . Με τρόμαζε ότι κάποιοι φτωχοί γονείς βρίσκανε σαν λύση να αφήσουν έρημα τα παιδιά τους μέσα στο δάσος (είχαμε μια φτώχια!...)Σπάραζα στο κλάμα (μέχρι που έφτασα να μισώ τα Χριστούγεννα) με την τύχη που είχε το κοριτσάκι με τα σπίρτα . Μου πάγωνε το αίμα με την ιστορία της κακιάς Βασίλισσας των Πάγων .'Ετρεμα μη πεθάνει η μάνα μου (που ήταν και μεγάλη σε ηλικία) και ... αποχτήσω μητριά σαν την Σταχτοπούτα (δεν ήξερα και κανέναν πρίγκηπα εκείνη την εποχή - χωρίς TV βλέπεις)....
Έτσι , όταν μετά πολλά χρόνια μου ζητούσαν οι γιοί μου "ένα παραμυθάκι , μαμά..." , ανακάλυψα τον πλούτο και την απέραντη ομορφιά των ελληνικών παραμυθιών , με ζώα , λουλούδια , δέντρα , αντικείμενα καθημερινά , ακόμη και χαλίκια , βράχους , βουνά , ποταμάκια και σύννεφα , που μιλούσαν ερωτεύονταν , κερδίζαν , απογοητεύονταν και παραδειγματίζονταν από την ζωή ... Μια ζωή που ήξερα , που ήταν οικεία , που καταλάβαινα ....Και προπαντός , που δεν φοβόμουν ....
Συγνώμη για το "σεντόνι" , αλλά μου θύμισες τόσα , από την παιδική μου ζωή , που δεν λέγονται με δύο λέξεις .... Άλλωστε , είχα τόσο καιρό να σου μιλήσω ....

ΚουκουΒάγια είπε...

Σαν σελίδα από βιβλίο!
Εικόνες, λέξεις, ζωγραφιές!
Πολυ μου άρεσε...

Την καλημέρα μου,
ΚουκουΒάγια

anthrakoryxos είπε...

@αλαφροίσκιωτε
Με το δεύτερο (τραγούδι).
Ποια η γραμμή διαχωρισμού του ονείρου και της πραγματικότητας άλλωστε..

@mi Bruja
Όταν ξυπνάνε τα ''παιδιά'', έχουν τις εικόνες μέσα τους.
Άλλα περιμένουν πρίγκηπισσες, άλλα μάγισσες. Να ξορκίζουμε θέλουμε την ''πραγματικότητα'' κάποτε.

@maya
Καλώς μας ήρθες!
Για το λίγο που έχουν τα παιδιά και για την πολλή ανάγκη που έχουν οι μεγάλοι απο αυτό το λίγο..
Μια προσευχή κάνω.

@astrojoggi
Δεν πεθαίνει ο δράκος φίλε μου.
Ανακυκλώνεται απο τα υλικά των ψευδαισθήσεων μας και μας τσουρουφλίζει..
Όταν ξαναρίξεις πιπέρι να μου πείς ε;

@άρρωστη ερινύς
Εμείς, εσείς και οι άλλοι..
Τις πιο καλές στιγμές μας συναντούμε, όταν συναντήσουμε το παιδί, που μέσα μας κρύβουμε.
Δυστυχώς συνήθως είναι για λίγο.
Φιλιά..

@paranoia
Να μη χάνεσαι.
Απο πουθενά..

@silia
Αγαπημένη η γραφή σου, τα λόγια σου και το πέρασμα σου, απο την σκοτεινή Ορυχειούπολη..
Να φέρνεις τα σεντόνια σου, να σκεπάζω την σκέψη.

@Κουκου-βάγια
Να ΄σαι καλά και να κοιτάς τις νύχτες. Κάπου θα με δεις..

Ευτυχία είπε...

πες μου ένα παραμύθι ν'αποκοιμηθώ...

anthrakoryxos είπε...

Σσσσσσ..