Momentito

14 Οκτ 2007

Το βλέμμα της βροχής


Απ΄ το υπόγειο, βλέμμα Μεσόγειο
Πιάνω
Το κουβαλάω, το ακουμπάω
Στο πιάνο
Πατάει τα πλήκτρα, ζωή στη νύχτα μου
Δίνει
Για μια στιγμή, με φιλάει η μουσική
Και με γδύνει

Κι αμέσως, μονάχο μ΄αφήνει
Σε χίλιες σιωπές, αγκαλιές
Βγαίνω ξανά και κοιτώ χαμηλά
Απ΄το μπαλκόνι
Φώτα σβησμένα, μάτια χαμένα
Φύγαν μακρυά, στα υπόγεια θαμμένα
Στη σκόνη


Νότα τη νότα, στον ουρανό μου
Θα σχηματίσω
Μάτια σε δόσεις και αποχρώσεις
με λίγο γκρίζο
κι όταν γεμίσει, σύννεφα, θλίψη
θα πω να βρέξει
δάκρυα μόνο, με δίχως πόνο
χωρίς μια λέξη

Απ΄το υπόγειο, βλέμμα υπόγειο
Με πιάνει...


08/03/06

4 σχόλια:

Ευτυχία είπε...

πολύ ''δικό μου'' το νιώθω το βλέμμα της δικής σου βροχής. σαν να γνωριζόμαστε καιρό ακόμα κι αν τελευταία χαθήκαμε.
δεν θα ξεχωρίσω καμιά στροφή.
μου άρεσε πολύ όλο.
ίσως είναι από τα εξορυγμένα το αγαπημένο μου.
το βλέμμα της βροχής λοιπόν...
το νου σου στις πτήσεις σου.
σε βλέπει η βροχή κι εγώ.
καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Ματιά αποδοχής της αλήθειας. Μάτια σε δόσεις, θλίψη σε απόχη. Πολύ όμορφο με δυνατή εικόνα. Πικρή η γεύση του μα επιθυμητή. Μπράβο σου
Soul32

Ανώνυμος είπε...

"...δάκρυα μόνο, με δίχως πόνο
χωρίς μια λέξη..."
------------------
Δάκρυα χωρίς πόνο ;... Ίσως . Κάποιες φορές έτυχε να κλάψω από ... χαρά , μιά δυο φορές από εκνευρισμό και αμηχανία ή ανακούφιση.... Μα τις περισσότερες φορές , έχω κλάψει από λύπη .... από φόβο ... από πόνο (σωματικό ή ψυχικό) και τα δάκρυα μου αυτά είχαν πάντα ...πόνο (ακόμη κι όταν ήταν βουβά)

anthrakoryxos είπε...

@monaliza
Μπορεί και να γνωριζόμαστε, ποιος ξέρει;
Κάποτε μπορεί να στεκόμασταν στην ίδια βροχή.
Να ΄σαι καλά και το νου σου κι εσύ.
Ποτέ δεν ξέρεις ποιος σε βλέπει.

@Soul32
Κάποτε και η πίκρα μπορεί να γίνει επιθυμητή.

@silia
Βλέμματα που μετατρέπονται σε νότες και αυτές με τη σειρά τους σε συννεφιασμένα μάτια, που βρέχουν ξανά βλέμματα και τα λυτρώνουν, ότι και να περιλαμβάνει αυτή η λύτρωση.
Η λύτρωση είναι το θέμα. Αρκεί να έρχεται.