Δυό δάκρυα

Την πόρτα σου περνούν συλλαβιστά
απόψε δυό θλιμμένες καλησπέρες
δυό δάκρυα κι αυτά γονατιστά
στα μάτια μου που φώλιαζαν για μέρες

κι εσύ αλλού, σε πέλαγο
και σε λιμάνι μακρυνό
εσύ σε άλλους ουρανούς
σ΄ ανήλιαγους εσπερινούς

που τα φυλάς και που τα κρύβεις
τα μάτια σου, κοχύλια σου
και τα σφιγμένα χείλια σου
που τα φυλάς και δε γελάς
που τα φυλάς και δε μιλάς

τη σκέψη σου αγκάλιασα γλυκά
μα μ΄ έσπρωξαν οι μαύρες μου Δευτέρες
δυό δάκρυά, σου φύλαξα ζεστά
στα μάτια μου που φώλιαζαν για μέρες

την πόρτα σου περνούν, μα ειναι σβηστά
καντήλια που ΄ν΄ το λάδι τους σωσμένο
με ονόματα που κάψαν σκαλιστά
απο ξωκλήσι που ΄χουν φύγει ρημαγμένο

κι εσύ αλλού, σε πέλαγο
και σε λιμάνι μακρυνό
εσύ σε άλλους ουρανούς
σ΄ ανήλιαγους εσπερινούς

που τα φυλάς και που τα κρύβεις
τα μάτια σου, κοχύλια σου
και τα σφιγμένα χείλια σου
που τα φυλάς και δε γελάς
που τα φυλάς και δε μιλάς

anthrakoryxos © 12-10-2006 @ 02:49