Συρμάτινες Νύχτες
Ακούω τα βράδυα φωνές απο σύρμα
Και σαν ξημερώνει μου λένε τι κρίμα
Ελεύθερος να ΄σαι μπορείς μα δε θες
Κοιμάμαι για λίγο ο ήλιος σαν βγαίνει
Και μ΄ όνειρο κόβω μια στάλα ψυχή
Για λίγο γελάει και λίγο ανασαίνει
Η νύχτα σαν θα ΄ρθει πεθαίνει κι αυτή
Γιατί μου μιλάτε συρμάτινες νύχτες
Συνήθως τις νύχτες ο κόσμος κοιμάται
Συρμάτινες νύχτες, γιατί με πονάτε
Αρπάζω μια λέξη στο πρώτο σκοτάδι
Της δίνω ένα δάκρυ, γλυκά την ποτίζω
Δειλά τη φιλάω της δίνω ένα χάδι
Κι αυτή με τρυπάει το αίμα μου γκρίζο
Το άδειο κρεβάτι κοιτάω και σωπαίνω
Φωνές το τυλίγουν κι απόψε κι εγώ
Για άλλη μια νύχτα τον πόνο υφαίνω
Ως να ξημερώσει και να κοιμηθώ
Κι αν δεν σας μιλάω συρμάτινες νύχτες
Συνήθως τις νύχτες στον πόνο μιλάω
Συρμάτινες νύχτες και τ΄ άστρα κοιτάω
photo 1: From www.eriding.net/media/photos/warfare/caen_mem...
Photo 2 : ''at night'' by sascha Z.
7 σχόλια:
"Ακούω τα βράδυα φωνές απο σύρμα
Τυλίγουν αγάπες, ματώνουν ψυχές ..."
Πράγματι, μερικές νύχτες, αγκαθωτό σύρμα περικυκλώνει τα όνειρα.
Όμως ευτυχώς, υπάρχει και η ανατολή!
ΤάκάρβουναέδειξεχρυσάφιΑνθρακωρύχος
που παίδεψε το μάτι του στο ημίφως
Ατμοσφαιρικότατο και με σωστό ρυθμό...
Συνήθως τις νύχτες στον πονο μιλαω...
πολυ ομορφο το γραπτό σου..
έρωτας;
@κατερίνη
Σε παραπέμπω στο επόμενο post μου...
@ector p
Με κάλυψες.
@kyriaz
Χαίρομαι, να ακούω την γνώμη σου, ευχαριστώ!
Μαρία
Ήταν μια απ' αυτές τις νύχτες...
@argyrenia
...ή θάνατος;
από τα αγαπημένα μου αυτό ανθρακωρύχε.
Μου θύμησες νύχτες...και νύχτες...
συρμάτινες θηλιές ερώτων...
Δημοσίευση σχολίου