Momentito

15 Δεκ 2008

Έχει ο πόνος


Έχει ο πόνος μου γραφή
Απόψε και φαρμάκι
Έχει πικρή αναπνοή
Και μια ψυχή μοναχική, που γέρνει στ΄ αεράκι

Έχει η ζωή μου μυστικά
Φαντάσματα που βγαίνουν
Τις νύχτες σαν βεγγαλικά
Φέγγουν κι αόρατα φτερά, ψηλά το ψέμα παίρνουν

Και δεν υπάρχουν γειτονιές, μοναχικά να τραγουδήσω
Στέκουν και κλαίνε στις γωνιές, άνθρωποι σαν κι εμένα
Κι όλοι ζητάν ότι κι εγώ, μόνους να τους αφήσω

Έχει ξημέρωμα η καρδιά
Μα πρώτα έχει σκοτάδι
Μια κρύα, αγέρωχη αγκαλιά
Να σε κρατά στο πουθενά, να σε γελά το βράδυ

Έχει ο πόνος προσευχή
Τις λέξεις παγιδεύω
Κατάρα έχουν και ευχή
Τραγούδι μέσα στη σιωπή, σ΄ όσους Θεούς πιστεύω

Και δεν υπάρχουν γειτονιές, μοναχικά να τραγουδήσω
Στέκουν και κλαίνε στις γωνιές, άνθρωποι σαν κι εμένα
Κι όλοι ζητάν ότι κι εγώ, μόνους να τους αφήσω


anthrakoryxos © 26-11-2006@02:42


7 σχόλια:

Negma είπε...

26/11/2006?

Ανήμερα της γιορτής μου, πριν δύο χρόνια... Άραγε σε είχε εμπνεύσει κάποια Στέλλα ή ήταν σύμπτωση?
(σε πειράζω...)

Όμορφη και χαρούμενη χρονιά να έχεις, γεμάτη έμπνευση και δημιουργία!

Νά 'σαι πάντα καλά!

ποιώ - ελένη είπε...

καλές γραφές
καλές γιόρτες
"Και δεν υπάρχουν γειτονιές, μοναχικά να τραγουδήσω
Στέκουν και κλαίνε στις γωνιές, άνθρωποι σαν κι εμένα
Κι όλοι ζητάν ότι κι εγώ, μόνους να τους αφήσω"

χτύπα κρυφές απουσίες

Ανώνυμος είπε...

Την αγάπη μου , και τις ολόθερμες ευχές μου , για υγεία και καλή τύχη .

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

όνειρα που χαθήκανε
χωρίς να τάχεις νιώσει
ο νέος χρόνος πού έρχεται
εύχομαι να στα δώσει!!!!!

kirki είπε...

Χαίρομαι που έκαμα βόλτα στα σχόλια μου...:-))

Xρόνια Καλά εύχομαι!

Ανώνυμος είπε...

καλή χρονιά κι η φετεινή
κι οι γειτονιές που λες
ν΄αποκτήσουν τουλάχιστον χρώμα
και να λείψουν οι εκωφαντικοί ήχοι
των έξωθεν και έσωθεν εκρήξεων

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

εξαίρετο!!!